Karty ścian tej małej rozbudowy szkoły w Błoniu ledwie stykają się w narożach. Zbliżają się ku sobie by potem, nie dotykając się nawet, znów się rozsunąć. W ten sposób, mimowolnie w pustych przestrzeniach między sobą ściany budują materię korpusu budowli. Korpus ,którego krawędzie jak drzewce sztywnych sztandarów, przekręcają się to w lewo to w prawo. Zamiarem projektowym była szkoła transparentna, lekka , niemal przeźroczysta, z delikatnym rysunkiem i niewidzialną strukturą wewnętrznych podziałów.

Ściany tej lekkiej obudowy zostały opatrzone wklęsłym rysunkiem, tłoczeniem- ptakami w locie. Wiele lat temu architekt Josef Maria Olbrich wyposażył swoja piękną, drobną budowlę Secesji w Wiedniu w” Loeffelputz”- tynk z reliefem na kształt łez.

Po latach, austriacki architekt Heinz Tesar powtórzył ten zabieg w jednym ze swoich projektów w Klosterneuburgu nieopodal Wiednia.W naszej drobnej budowli motyw „Loeffelputz” stanowi tło i wypełnienie ścian