Elewacja Sądu w Krakowie

Inspiracją dla ukształtowania elewacji sądu był projekt Telefonica w Madrycie hiszpańskiego architekta Rafaela de La- Hoz.

Tylko architektura  tak powściągliwa przestrzennie ze  zdyscyplinowaną strukturą miała szansę uzyskać akceptację zamawiającego w uwarunkowaniach i ograniczeniach tego zamówienia .

Dodatkowo sąsiedztwo biurowca  Biura Projektów Budownictwa Przemysłowego z lat 70-tych zaopatrzonego w aluminiowe pionowe motywy na elewacji dawało cień nadziei , że w tym zamówieniu  z naciskiem na funkcję, choć drobny element stylistyki  otoczenia uda się zastosować.

W istocie architektura tych elewacji , bo tylko  o tym możemy mówić, rozgrywa się zupełnie gdzie indziej , głębiej, pod powierzchnią, pod naskórkiem z tych pionowych, betonowych bloków.

Bo  rozumienie architektury to rozumienie  jak daleko forma przestrzenna  i wielkość elementów łączy się z materiałem z jakiego są one wykonane.

Właśnie materiał, beton , był  - obok żelaznej konsekwencji projektowej, tym co urzekło nas w projekcie architektów z Hiszpanii.

My przyprowadziliśmy do naszej  architektury dwie na ogół zwalczające się rzeczy:  wąskie, podłużne otwory „strzelnicze”, umiejscowione w masywnym murze i satynową delikatność tynków.

Ten pierwszy porządek – betonowe piony – gęstnieją w miarę jak budowla wnosi się ku górze.

Uzyskaliśmy gęstą, masywną podstawę  u dołu  a im bardziej w górę struktura stała się bardziej filigranowa. Wzdłuż  pionowej osi budowli otwory gęstnieją  a skrzydła boczne pozostają bardziej  nagie. Aby podkreślić zwartość tej struktury dodatkowo „wybraliśmy miąższ” z   bryły w jej  górnej części.

Porządek drugi - satynowość i jedwabistość struktur tynkarskich stanowi istotę projektu.

To jego prawdziwa skrywana treść. Z fresków ,włoskich tynków, przeniesiona w świat  liczb, rytmów, powtarzalnych struktur.

Uziarnienie, faktura, grubość tynku, odcień, ściśle odpowiadają elementom i miejscom  zastosowania.

Nowy budynek sądu jest połączony z istniejącym kompleksem dwoma przewiązkami-rękawami  niczym miechami jak w starych aparatach fotograficznych.

Skojarzenia  formy przyszły łatwo z architektury europejskiej od Bryggmanna , Zumthora, Corbusiera.