| |
W wierszu Rainera Marii Rilkego Es winkt zu Fuellung... wnętrze i zewnętrze przenikają się.
To co w nas, zdaje się być na zewnątrz, a to, co zewnętrzne, jakby już w nas wniknęło.
Ptaki przeszywają nas, przefruwają na wskroś a przestrzenie mieszają się między sobą.
|
|
W hali w Podkowie Leśnej kawałki betonu jak lodowe kry zawisły w powietrzu na granicy wnętrza i zewnętrza.
Przestrzeń napiera na konstrukcję budynku , która ugina się pod ciężarem wiosennego powietrza, a nagie, jesienne pnie drzew mieszają się z ramami okien.
Bryła klinem wbija się w ogród, przestrzeń odpowiada tym samym- wbija się do wnętrza hali, jakby chciała za wszelką cenę przeniknąć materię, granicę pomiędzy tym, co w człowieku, a tym, co poza nim.
|
