Elewacja Sądu w Krakowie

Inspiracją dla ukształtowania elewacji sądu był projekt Telefonica w Madrycie hiszpańskiego architekta Rafaela de La- Hoz.

Tylko architektura tak powściągliwa przestrzennie ze zdyscyplinowaną strukturą miała szansę uzyskać akceptację zamawiającego w uwarunkowaniach i ograniczeniach tego zamówienia .

Dodatkowo sąsiedztwo biurowca Biura Projektów Budownictwa Przemysłowego z lat 70-tych zaopatrzonego w aluminiowe pionowe motywy na elewacji dawało cień nadziei , że w tym zamówieniu z naciskiem na funkcję, choć drobny element stylistyki otoczenia uda się zastosować.

W istocie architektura tych elewacji , bo tylko o tym możemy mówić, rozgrywa się zupełnie gdzie indziej , głębiej, pod powierzchnią, pod naskórkiem z tych pionowych, betonowych bloków.

Bo rozumienie architektury to rozumienie jak daleko forma przestrzenna i wielkość elementów łączy się z materiałem z jakiego są one wykonane.

Właśnie materiał, beton , był - obok żelaznej konsekwencji projektowej, tym co urzekło nas w projekcie architektów z Hiszpanii.

My przyprowadziliśmy do naszej architektury dwie na ogół zwalczające się rzeczy: wąskie, podłużne otwory „strzelnicze”, umiejscowione w masywnym murze i satynową delikatność tynków.

Ten pierwszy porządek – betonowe piony – gęstnieją w miarę jak budowla wnosi się ku górze.

Uzyskaliśmy gęstą, masywną podstawę u dołu a im bardziej w górę struktura stała się bardziej filigranowa. Wzdłuż pionowej osi budowli otwory gęstnieją a skrzydła boczne pozostają bardziej nagie. Aby podkreślić zwartość tej struktury dodatkowo „wybraliśmy miąższ” z bryły w jej górnej części.

Porządek drugi - satynowość i jedwabistość struktur tynkarskich stanowi istotę projektu.

To jego prawdziwa skrywana treść. Z fresków ,włoskich tynków, przeniesiona w świat liczb, rytmów, powtarzalnych struktur.

Uziarnienie, faktura, grubość tynku, odcień, ściśle odpowiadają elementom i miejscom zastosowania.

Nowy budynek sądu jest połączony z istniejącym kompleksem dwoma przewiązkami-rękawami niczym miechami jak w starych aparatach fotograficznych.

Skojarzenia formy przyszły łatwo z architektury europejskiej od Bryggmanna , Zumthora, Corbusiera.